be die kleine kolibrie!

 

 

als we de wereld anders inrichten zijn minder mensen beperkt

 

En als er minder mensen beperkt zijn, is er dus ook minder ondersteuning nodig, want als we geen drempels opwerpen hoeft ook niemand daar weer overheen te klimmen. Voor de Wmo betekent dit dat er minder geld nodig is en omdat we sowieso allemaal gelukkiger worden in een prettige leefomgeving is een drempellozere wereld een absolute win-win-win. 😉

#denkffna ...
Want, wat doet dat wat jij doet, eigenlijk met een ander?

Naar mijn bescheiden mening zijn we ons gewoon niet zo bewust van wat dat wat we doen doet met een ander. Drempels, deurbellen & brievenbussen op hoge hoogten, een scooter geparkeerd op de blindegeleidelijn, die auto op de stoep of recht voor een oprit, enzovoorts. We weten niet half hoeveel mensen helemaal niet wegwijs worden in de digitale wereld of hoeveel kinderen in armoede opgroeien. En, zelf heb ik geen snor en ik had nooit bedacht dat al die snorren en baarden eigenlijk heel ondoenlijk zijn voor iedereen die slechthorend of zelfs doof is. Leuke mode, al die baardmannen, maar niet handig. Net als zware deurdrangers, reclameborden midden op straat... mondkapjes. Er zijn speciaal doorzichtige mondkapjes gemaakt. Maar waarom zijn ze speciaal? Waarom zijn niet alle mondkapjes gelijk doorzichtig gemaakt? 
We denken er gewoon niet over na. Vooral natuurlijk als we zelf alles kunnen wat we willen, het niet in ons vakgebied valt en we geen mensen kennen, die hinder ondervinden door de manier waarop wij iets doen (of juist laten). We leven in bubbels waar bepaalde problemen nu eenmaal niet bestaan, maar dat wil niet zeggen dat die problemen er niet zijn...

Een paar voorbeelden...

• Als ik met een bepaalde vriend naar de film ga moeten ze speciaal voor hem een stoel uit de zaal slopen en kunnen we soms alleen via de nooduitgang de zaal in en uit, omdat hij in een rolstoel zit. Heel vaak word ík trouwens aangesproken als ik samen ben met deze vriend.
• Als deze vriend en ik uiteten gaan, belt hij altijd van te voren om een aantal zaken af te checken, omdat de ervaring leert dat iets wel toegankelijk kan heten, maar het dan niet persé hoeft te zijn én omdat er klossen onder tafel moeten, omdat hij anders niet kan aanschuiven. De man is 1.90 m en heeft zijn voeten op een steun.
• Een andere vriend ging uiteten en had gebeld en yep, het restaurant was goed toegankelijk. Wat ze vergaten te vertellen is dat alle tafels op een plateau stonden. Hij kon dus wel het eetcafé in, maar moest zijn bord op zijn schoot nemen.
• Een inwoner van Amsterdam deed een aanvraag voor een scootmobiel omdat zij eerder nog wel met haar rollator naar de supermarkt op de hoek kon lopen, maar nu, zoals ze zelf zei, wordt ingesloten door trendy cafeetjes, baristabars en dure restaurants, waar ze geen normaal bord eten hebben, laat staan een halfje gesneden bruin.
• Een andere inwoner, buiten het centrum in een wat sjieke buurt, vroeg de gemeente om hulp toen de boodschappenservice niet meer aan de voordeur van haar flat kwam (COVID-19 maatregel) en ze met haar rollator heen en weer moest tussen de begane grond en de 14e etage om het spul in huis te krijgen. Er was niemand aan wie ze hulp kon vragen, omdat er gewoonweg niemand was (allemaal aan het werk om die idioot hoge huren te kunnen ophoesten). En inderdaad, ook bij mij aan huis worden de pakketjes voor de voordeur gelegd en de boodschappen allang niet meer tot in de keuken gebracht.
• In de winter deelde een vriendin een foto van een berg sneeuw, die netjes van de straat was geveegd en op de parkeerplaats voor mensen met een gehandicaptenparkeerkaart was gedumpt. Alsof mensen die geen 100 meter kunnen lopen toch geen boodschappen hoeven doen. Zij heeft trouwens weleens te horen gekregen dat ze toch ook op andere momenten boodschappen kon doen, toen iemand, zonder vergunning, de invalideparkeerplaats had gebruikt om zijn auto neer te zetten en zij diegene daarop aansprak. Alsof zij geen baan heeft...
• De zelfscanners bij mijn buurtsuper zijn zo ingericht dat ik er staand al amper bij kan, laat staan dat mensen in een rolstoel of scootmobiel hun eigen groenten kunnen afwegen en ja hoor, wij zijn een heel vriendelijke buurt dus er is altijd iemand die wil helpen, maar waarom zouden we mensen afhankelijk willen houden van hulp?
• De medicatie-uitgifte-automaat van onze buurtapotheek is zo ingericht dat ik op mijn tenen moest staan om op het display te kijken, dus hoe dan... als je geen tenen hebt of helemaal niet kunt staan???
• Niet iedereen heeft de beschikking over internet thuis. Bijvoorbeeld omdat daar geen geld voor is. Kun je je voorstellen wat dát betekent? Ik had het me nooit gerealiseerd, totdat ik mensen sprak voor wie dit de werkelijkheid is.
• Heel veel medicatie is in onmogelijke verpakkingen gepropt, denk aan niet normaal in te knijpen zo harde oogdruppelflesjes, te kleine plastic dingetjes om potjes heen en veel te kleine lettertjes in de bijsluiters.
• En dan natuurlijk nog de bejaardenhuizen. We hebben ze opgeheven, maar zijn vergeten dat we de consequenties op moesten vangen en nu verbaasd dat er zoveel maatwerk vanuit de Wet maatschappelijke ondersteuning en andere voorzieningen nodig zijn om de gaten te dichten die we hebben laten valen (huishoudelijke ondersteuning, dagbesteding, individuele begeleiding, cliëntondersteuners, mantelzorgmakelaas, praktijkondersteuners, woningaanpassingen, alarmeringssystemen, thuiszorg, bezorgservices van medicatie en zorgmaterialen, regiotaxi's, vrijwilligers ...). Mogen ze alsjeblieft weer terug??? In welke vorm dan ook...
• ... en zo heb ik nog wel meer voorbeelden en jij waarschijnlijk ook als je er even over nadenkt (delen mag! graag! onder deze post, in een privébericht ... ik wil alles weten).

Hoe het beter kan
Verbeteren begint bij bewust worden. Nadenken dus, je verplaatsen in die aner, nieuwsgierig zijn, je afvragen hoe het voor die ander is en wat er nodig is. Niet invullen, maar onderzoeken. Vragen wat iemand nodig heeft om de dingen zelf te kunnen en dan samen bekijken hoe dat te realiseren is. En dat dan te doen. 

Wat jij kunt doen?
Je kunt altijd iets. Doe dat.
Stel je werkt bij een woningbouwvereniging of een bouwbedrijf en je gaat een renovatie uitvoeren of je bent bezig met ontwikkelen van een nieuw winkelconcept of oude kantoorpanden aan het omturnen naar woningen of je bent van het evenementen organiseren; stel je bent betrokken bij de aanleg van vluchtroutes in tunnels of je bent dus die snor- en baarddrager...
Stel dat je buren hebt die slecht ter been zijn of beperkt zicht hebben, een collega in een rolstoel... you name it... denk dan eens na of dat wat jij doet hindernissen opwerpt of juist niet. Die fiets op de stoep, jouw auto voor het afritje, die overhangende tak. 
En zit je nou toch aan de tekentafel van beleid, nieuwe plannen, ontwikkelingen? Weet dan dat inclusie geen gunst is, maar een recht en dat jij dus een mensenrecht schendt als je de boel niet inclusief maakt. Best interessant, niet? Je kunt zelfs aangeklaagd worden op grond van artikel 1 uit de Grondwet: "Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht, handicap, seksuele gerichtheid of op welke grond dan ook, is niet toegestaan."

Denk ff na
Als je het rolstoeltoegankelijke toilet in jouw restaurant gebruikt voor opslag, de parkeerplaats voor vergunninghouders bezet als je 'alleen even de winkel in- en uit springt’ voor een krant of een bosje bloemen. Denk ff na als je iemand ziet worstelen met een stoepje, een drempel, een tas boodschappen of met geven van een antwoord. Denk na als je gaat bouwen, bedenken, besluiten.
Denk gewoon ff na over een ander en ga het gesprek aan. Wees nieuwsgierig. Vraag. Luister. Vraag meer. Luister meer. En doe wat je kunt.

Verander de wereld en begin bij jezelf
Als we de wereld anders inrichten zijn minder mensen beperkt klinkt groot en uiteindelijk is het dat ook, maar als jij je nou richt op jouw eigen vierkante meters en iedereen doet dat dan komen we er vanzelf. In wát je ook doet... en dan bedoel ik ook echt in wat je ook doet, want of je nu Wmo-consulent, jeugdwerker, arts, therapeut, bakker, overblijfouder, boodschappenbezorger, groenwerker, koffieschenker, ambtenaar, architect, jurist, uitbater, boer, projectmedewerker, beleidsmaker, vakkenvuller, koning of wethouder of wat dan ook bent... zijn kansen te vinden om bij te dragen aan een meer inclusieve maatschappij. Gewoon daar waar jij woont, werkt leeft, in jouw eigen omgeving, binnen jouw eigen bereik. Gewoon ff nadenken dus en doen wat je kunt.
 

Je kunt altijd iets. Doe dat.
Be die kleine kolibrie.

 

Alvast grote dankjewel. 🙏🏻

Met bevlogen groet,
Sandra